mahyama düşen mahşer / örten muamma
sen misin dedi(1) her gece sabahı tetikleyen
fakîr hafızama yenilen kuytu t e v e k k ü l


âvâre baharı sensiz bıraktın
ç ö l buhurunda. çocukluğumuz
terli mavi / bahânemiz yok şimdi



aynaya dön kalbimi ayart
küllenen acıların seyret sersemliğini
a ş k ın soykütüğünde. matem kokuyor akşam


belki sendin bilemem
ruhumun şifresinde sürgün kalan a n k e b u t
sürükleNdiğim îmâ


_________________
(1)
kim koydu bu mektubu koynuma
bakar bakar ağlarım yüzüm ipek kozası
söz hazır düş kurulu yine de gelmiyorsun
öyleyse kır kalemi
sonsuz uykumda uğuldasın merakım


MEHMET ŞAMİL

Bu yazı 3489 defa görüntülenmiştir.

kankırmızısı nar tanelerim mahpus hicranıma...selam
ve dua